Informacje Ogólne

Dnia 19 lipca 2010 r. weszła w życie ustawa z 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym (Dz. U. z dnia 18 stycznia 2010 r.). Polska stała się więc kolejnym krajem, który zdecydował się na przyjęcie regulacji procesowych wywodzących się z amerykańskiej koncepcji class action. Nowe rozwiązanie prawne daje szansę setkom poszkodowanych osób na dochodzenie ich praw na drodze postępowania sądowego.

Postępowanie grupowe jest skomplikowane i składa się z kilku etapów przedsądowych i sądowych:

1. PRZEDSĄDOWE:

a) ukształtowanie się grupy (podpisanie porozumienia grupy, wybór reprezentanta grupy, ustalenia odnośnie składania funduszy na koszty sądowe i wynagrodzenie pełnomocnika);

b) podpisanie umowy na prowadzenie procesu z Kancelarią (uiszczenie ustalonej opłaty wstępnej przez każdego członka grupy);

c) przygotowanie pozwu (uzyskanie opinii biegłych, uiszczenie opłaty sądowej);

d) złożenie pozwu do sądu.

2. SĄDOWE:

a) I instancja:

  • rozstrzygnięcie o dopuszczalności postępowania grupowego (analiza spełnienia przesłanek ustawowych) – Sąd wydaje postanowienie o dopuszczalności postępowania grupowego;
  • kształtowanie się grupy – w okresie od 1-3 miesięcy inne osoby mają prawo przystąpić do postępowania – kończy je postanowienie w przedmiocie ostatecznego kształtu grupy;
  • postępowanie po ustaleniu składu grupy (na tym etapie nie ma większych odrębności w odniesieniu do zwykłego postępowania – Sąd merytorycznie rozpatruje zasadność roszczenia).

b) II instancja (w przypadku prawidłowego wniesienia apelacji przez jedną ze Stron);

c) skarga kasacyjna (jeśli SN przyjmie sprawę do rozpoznania w ramach przedsądu)

3. EGZEKUCJA ŚWIADCZENIA:

a) zapłata dobrowolna; albo

b) egzekucja komornicza.

4. PODZIAŁ UZYSKANEJ SUMY POMIĘDZY CZŁONKÓW GRUPY PRZEZ REPREZENTANTA GRUPY (PO UPRZEDNIM UISZCZENIU/POTRĄCENIU WYNAGRODZENIA KANCELARII)

Alternatywą dla postępowań grupowych są tzw. postępowania hybrydowe oparte na zastosowaniu instytucji połączenia zbliżonych spraw do wspólnego rozpoznania (art. 219 k.p.c.) oraz współuczestnictwa formalnego (art. 72 k.p.c.). Przy mniejszych grupach (do ok. 80-100 osób) takie rozwiązanie na ogół stanowią lepsze rozwiązanie, bo pozwalają na uniknięcie dodatkowych formalnych procedur związanych z postępowaniami grupowymi.